باورهاي غلط ، بررسي و ساختِ تخصصي فيوزها (فتيله) در اسمبل نمودن يک بمب با فتيله به زبان ساده

فيوزها به دو دسته ي ”کند سوز“ و ”تند سوز“ طبقه بندي مي شوند که با نحوه ساخت هر يک در ذيل آشنا خواهيد شد:

الف) فيوزهاي کند سوز

اين فيوزها بدليل ويژگي کند سوزي – 2 اينچ در دقيقه – به اين نام شهرت يافته اند. براي ساخت اين فيوزها به رشته اي از پنيه يا 3 بند کفش نياز داريم. رشته پنبه اي يا بندهاي کفش را در آب گرم با صابون شستشو دهيد و در آب کاملاً پاکيزه اي آب کشي نماييد. حال در يک ظرف شيشه اي 25 درصد نيترات پتاسيم (يا کلرات پتاسيم) را با 25 درصد شکر دانه ريز و 50 درصد آب گرم به لحاظ وزني مخلوط نماييد.

رشته ي پنبه اي يا بند کفش ها را در اين محلول خيس کنيد و بگذاريد تا خشک شوند. (در صورت استفاده از بند کفش، قبل از خشک شدن، سه رشته را به يکديگر بخوبي تابيده و ببافيد)

حال نمونه اي از فيوزها ي آماده شده را آتش بزنيد و صحت عملکرد خود را مورد آزمايش قرار دهيد.

ب) فيوزهاي تند سوز

اين فيوزها با قدرت تندسوزي بالا – 40 اينچ در دقيقه – در موارديکه سرعت عمل بالاتري مورد نظر است کاربرد داشته و براي ساخت اين فيوزها از رشته هاي پنبه اي نرم ( 3 رشته) و باروت سياه استفاده مي کنيم. باروت سياه را کمي مرطوب کنيد تا به شکل خميري در آورده شود. حال سه رشته ي پنبه اي نرم را بخوبي به يکديگر بتابانيد و با باروت سياهي که به شکل خميري درآمده است بخوبي آغشته نموده و اجازه دهيد ماده ي شکل گرفته بر روي رشته هاي پنبه اي بخوبي خشک شود.

در خاتمه نمونه اي آزمايشي از فيوزها را آتش زده و صحت کار خود را مورد ارزيابي قرار دهيد.

باور بسيار غلط رايج در ميان بسياري ازمبتديان انفجار يک ماده منفجره [به تنهايي] آنهم با فتيله است!

بدون ترديد، مقايسه نمودن چگونگي انفجار يک بمب، که در آن به تنهايي از باروت [سياه] استفاده شده است، با مکانيسم انفجار همان بمب، در زماني که براي نمونه از نيترات اوره يا آمونيم و … بعنوان خرج اصلي استفاده شده باشد، متفاوت است!

یک بمب لوله اي، که در آن از باروت سياه استفاده شده است، دارای بدنه ای است که در زماني که از باروت سياه پر مي شود، با یک شعله کوچک منفجر می شود و در زماني که فتیله روشن می شود به طرف پایین می سوزد تا این باروت را مشتعل کند و اشتعال باروت بدنه ی فلزي را می ترکاند.

بايد در نظر داشت اگر چه بمبهاي ديگري نيز که از مواد مختلف ساخته شده اند تقریباً به همان حالت عمل نموده و دارای همان قسمت هایی مي باشند، که یک بمب لوله اي حاوي باروت می باشد، اما بدون استفاده از چاشني و در صورت لزوم بوستر، رسيدن به نتايج مطلوب يا کسب حداکثر بازده انفجاري، که منجر به پراکندگي خرج اصلي به اطراف نيز نگردد، محال است!

رسيدن به انفجار اصلي در بمب لوله اي ديگري، که براي مثال در آن در عوضِ استفاده از باروت سياه از کربن تت و … استفاده شده و هدف انفجار آن با فتيله بوده است، تنها بصورتي عملي است، که از فتيله به منظور فعال سازي چاشني استفاده شده باشد!

ساخت يک درپوش انفجاري با امکان تعبيه فتيله در آن، همان چيزي است که در زمان اسمبل نمودن بمب لوله اي به آن نياز خواهيد داشت!

براي ساخت اين درپوش، ابتدا با استفاده از لوله ي آلومينيومي يا پلاستيکي باريک و کوتاهي به قطر 7 يا 8 ميلي متر و طول 8 يا 9 سانتي مترو يک فتيله، لوله را از يک طرف با استفاده از چسب سيم، بطوريکه يک سر فتيله بيرون بماند، مسدود مي کنيم. (مي توانيد با استفاده از گره زدن فتيله نيز اينکار را انجام دهيد)

حال از سر ديگر لوله، ماده حساسی مانند تتريل يا فولمينات جيوه [حدود 2 الي 3 گرم] را به درون لوله ي آلومينيومي يا پلاستيکي ريخته و سر ديگر لوله را با يک تکه پنبه بخوبي بسته و بر روي آن چسب برق بزنيد.

اين سازه را بر روي يکي از درپوش هاي مورد استفاده در بمب [لوله اي] که در مرکز [درپوش] سوراخ کوچکي به منظور عبور فتيله ايجاد نموده ايد، با استفاده از چسب آکواريوم مي چسبانيم.(شکل زير)

توجه: ایجاد یک سوراخ در مرکز خرج اصلي نيز در درون لوله، برای قرار دادن اين درپوش انفجاري، ضروري است است. درون موادي مانند تی ان تی را می توانيد با ایمنی نسبی به آساني سوراخي حفر کنيد. در کار با مواد منفجره ی پلاستیکی ومانند آن نيز مي توانيد اين سوراخ را با فشار دادن یک چوب گرد در مرکز خرج اصلي ايجاد نماييد. اين سوراخ باید به اندازه کافی عمیق باشد، که کلاهک انفجاري کاملاً در داخل مواد منفجره بدون وارد آمدن هر گونه فشار [شوک] حين بسته شدن، جاي بگيرد!

طبيعي است در صورت لزوم و يا به منظور رسيدن به حداکثر بازده انفجاري، تعبيه بوستر در ترکيب انفجاري نيز امکان پذير است. براي اين منظور مي توانيد در لوله ي آلومينيومي يا پلاستيکي باريکي که بصورت فوق آماده نموده ايد، يک سر لوله را با استفاده از ملاتي که ازترکیب گچ ومقداری چسب چوب تهيه شده و در آب ملات ” اندکي” رقیق شده است، بخوبي بپوشانيد و بگذاريد بخوبي خشک شود.

درون غلاف خالي لوله را با استفاده از حداقل 100گرم پتن پر نماييد و به آرامي آن را فشرده نماييد. بهتر است ابتدا مقدار کمي از پتن را بر روي يک تخته آشپزي چوبي قرار دهيد و با استفاده از وردنه، کریستالها را در حدي که قوامي نظير آرد پيدا نمايند، خرد کنيد.

همچون گذشته بايستي از يک وردنه و تخته ي نو استفاده کنيد و از روشهاي ديگري مانند استفاده از هاون و … خودداري کنيد تا کريستالها به شکل يکنواختي بدور از ايجاد اصطکاک جدي ميان دو سطح خرد شوند و براي احتياط بايستي اين عمل را با مقادير بسيار کمي از پتن در دفعات جداگانه اي به آرامي انجام دهيد تا همه پتن مورد استفاده در اينجا بخوبي نرم شود.

حال مقدار کمي پروکسيد استون [حدود 2 الي 3 گرم] بر روي پتن فشرده در ته غلاف بريزيد و آن را به آرامی فشرده کنید. پروکسيد استون مورد استفاده خود حکم خرج کمي در انفجار پتن برايمان دارد. (با مطالعه مطالب قبلي بدون شک دريافته ايد، که در اينجا پتن برايمان نقش بوستر در سازه انفجاري نهايي را بازي مي کند)

فتيله را بر روي پروکسيد استون قرار دهيد و سر فتيله را بيرون از لوله قرار داده و با استفاده از ملاتي که در فوق آماده نموده بوديد ، دهانه ديگر لوله را کاملاً بپوشانيد و اجازه دهيد کاملاً خشک شود.

حال اين سازه را بر روي يکي از درپوش هاي مورد استفاده در بمب [لوله اي] که در مرکز [درپوش] سوراخ کوچکي به منظور عبور فتيله ايجاد نموده ايد، با استفاده از چسب آکواريوم چسبانده و عيناً مانند فوق عمل نماييد.